حس من

همیشه حس من از زندگی با تو               

 پنجره بوده و بس

نگاه من    به کنج آسمان دلم               

  بی کران بوده و بس

تمام لحظه های عمر     در پی لبخند یک نگاه

دریچه قلب من     روبروی           

 پنجره زندگیت بوده و بس

تمام دفتر عشق را تا انتها خواندی ، اما

به من که رسید دفتر نا تمام مانده و بس

حدود صفحه شش بود یا صفحه ی هفت

نوشته بود :     برای رسیدن به عشق

یک قدم مانده و بس

مسیر جاده عشق را بی امان رفتم

مسیر اشتباه بود     یا دروغ بود

یک قدم مانده و بس

حدود چند قدم مانده به ظهر       و هنوز

و ذهن من درگیر این معادله مانده و بس

همیشه در امتداد زاویه           یک نگاه

یه آسمان است      یه خورشید    و یک نگاه

کدام پنجره ،          کدام خورشید آسمان

مسیر زاویه     قدم زنی     دید من است ،    ای خدا