دعایم کن

زمان کوتاه     شب سنگین

مسیری پیش رو دارم که بس دشوار می ماند

 دعایم کن

نفس گیر است      دل مرده

امیدی دارم از کور سوی نور از اعماق این دریا

دعایم کن

غم انگیز است     دردآور

وصالت می شود آخر مهیا ، بعد از این روزهای وانفسا

دعایم کن

چه تقدیر است ؟    دم ـ رفتن

بلا را می خرم بر جان برای دیدن یک لحظه رویت

دعایم کن

خدا ، داند     ز فردایم

مٌیسر گر نشد آن لحظه که دستان تو باشد به دستانم

حلالم کن