برای سی و شش سالگیت !

نور آبی کُند
به مکمن خورشید میریزد
طاق فصل بخشایش پیداست
باختر از نقاب خونزدگان می آید
.
.
.

امشب
در تشویش تاریخ
عطرت را نوشیده ام
خیال برهنگی آغوش تو ، ملموسترین چشمه
دستان آشنای تو
آغشته ترین پیوند...
شکوفه های شعف، رسته در میقات ..
نی میزند ، امشب ماه زر
و فنجانهای نحیف ادیان
از فلق سرشارست ..
در راهیم،آه
از استعاره ی سرنوشت
با بوسه ای خفته
در کوچه باغ های اصفهان ..
با ستاره ی داودی در دل
غزلی در منقار
چون درناهای مهاجر
تا پهنه ی خولا


بیا
در انکسار شرابی لبهایم
وقتی که تنپوش عسل میشکفد
و منظومه های سبز نگاهت ، در کوههای البروس
جاریست
قسم
به زن زیبا ،
به ییلاق روشن اندامت..
به مژگان طلایی ملائک
و افشره ی مطنطن حوا
زندگی خواستنی ترین ، زخمست
آسمان من!
با تو ام
جهان اربعه مسلولست
و رد پای هوا
در برفریز رویاها
آسیمه سر و گم- پیداست..