آزرده و بی قرار می باید رفت

آزرده و بی قرار می باید رفت
با طعم گس ِ انارمی باید رفت
فصل تو پُر از غروب پاییزی بود
لبریز تر از بهار می باید رفت
در کوله ی من فقط نگاهی جا شد
با خاطره ای دچار می باید رفت
جایی که  وصال فال فردایم نیست
بر فاصله ها سوار می باید رفت
بی مقصد و بی تبار یعنی خود من
آواره تر ازغبار می باید رفت
ماندم تو نیامدی و عمری طی شد
با سوت همین قطارمی باید رفت