قسمت چهارم ( بی چتر زیر باران )

17.   تقدیم به (( چارلی چاپلین))

 پشت این خنده ها دردیست.

همه را شاید ! . . .

مرا هرگز !

درد را ؛

از هر طرف که بخوانی

                               د

                                  ر

                                     د

                                       است .  

18.

نه تب و تابی دارد و

نه زخمی در دل

تنها ؛

شبیه خودم ؛

              ر

                 ا

                   ه

                     می رود .

                                 آری !

                                        سایه ام .

************************************************************************     

19.

به پای کدامین درد ،

موی سپید کردی و

جوانیت را ؛

به خاک سپردی .

راستی شیر سنگی ات را

درموزه ی (( لور ))

به تماشا نشسته ام .

وهر روز،

خودم را ، در این آینه

به کَرات

          تکرار می کنم .

************************************************************************

20.

غروب که می شود،

بی هیچ و پوچ

دلگیر می شوم.

و کلاغ ها

جنازه ی بی رمق خورشید را

                                    تشیع می کنند.

21.

بی تاب –

تر از همیشه ام ؛

-                                       درکم نمی کنی !

-                                       باران !

-                                       چه ساده ؛

-                                       خشت های مرا؛

-                                                          آب می کنی .

22.

من (( وجاق )) آن طایفه ام

که در آخرین نگاه مدائن

سوخت.

و باد

خاکسترش را

با خود

        ب

            ر

              د .