گفتمش قحطی آب اســــــــــــــــــــــــــــــــت نرو
دلم اندر تب و تاب اســـــــــــــــــــــــــــــت نرو
پر کشید اکبرم و کمر را خم کــــــــــــــــــــــرد
جگر از داغ کباب اســـــــــــــــــــــــــــــــت نرو
پسرم لطف بکن جامه رزم نپــــــــــــــــــــــوش
این نه خواهش که عتاب اســـــــــــــــــــــت نرو
هی نکن خواهش و زاری، پای بر ارض مکـوب
هی نپرس از دلتنگم، این چه جواب اســـــت نرو
بست بنشین به کنارم، تپش قلبـــــــــــــــــــم باش
حکم یک باشد و آن هم که حساب اســـــــــــت نرو
جگرش خون و اشکش ز دو چشم جاری شــــــد
بس که گفت و گفتم ماندن صواب اســــــــــت نرو
رفت در گوشه خیمه به دعا دست گشـــــــــــــــود
کرد زاری که خدا این چه عذاب اســـــــــــت نرو
باز برگشت کنارم و به چشم برقی داشـــــــــــــت
گفتمش خنده نکن حرف حساب اســـــــــــــت نرو
گفت این خطِ پدر، رخصت میدان من اســــــــــــت
که برو جان و دلم حکمِ آداب اســــــــــــــــت نرو