اي كه در گرداب نفس افتاده يي در موج آز
بشنو ازمن اين نصيحت تا رهي از فتنه باز
خواهي از موج بلا گر وارهي در زندگي
دور كن بخل وحسد از خود برون كن حرص و آز!
جامه زيبا وزيب زر نمي آيد به كار
آن كسي را كاو شد از گنج فضيلت بينياز
از طمع بگريز وقانع شو به رزق خويشتن
كز طمع گردي زبون و از قناعت سرفراز
از تكبّر دور شو افتادگي را پيشه كن!
رانده شد شيطان نكرد او چونكه بر آدم نماز
ني زمين را ميشكافي ني ز كُه برتر شوي
هرچه خواهي پابكوب و هرچه خواهي قد فراز*
اي كه گفتي نيست مانندم كسي روي زمين
گوئيا مغرور گشتي زين سپهر حيله باز
اين عروس بي وفا در حجله صدها چون تو كشت
صد هزاران پهلوان و صد هزاران يكّهتاز
ساقيا مي دِه كزين مردم بسي گشتم ملول
مطربا يك دم بزن چنگي به آهنگ حجاز!
ني غلط گفتم عراقي سازكن آهنگ خود
چون كه من در كربلا دارم حبيبي دل نواز
سازكن چنگت نمي بيني مگر تير سهپر؟
جاي آب خوشگوار اندر گلوي طفل ناز
ساقيا جامي بده از مشك سقّاي حسين!
ياد آن لب تشنه ساقي بركش آهي جان گداز!
سازكن چنگت نميبيني مگر در نخلها
نخل عبّاس رشيد افتاده برخاك از فراز
ساز كن چنگي كه امشب زينب و اهل حرم
در عزاي كشتگان دارند شامي بس دراز
جان فدايت اي حسين اي مهتر و سالار عشق!
اي كه بگشودي ره آزادگي را سرفراز!
اي كه در گرداب غم، در كام امواج بلا
در صف پيكار خواندي ظهر عاشورا نماز
چون پژوهنده هزارن عاشق راهت حسين!
جان به كف بنهاده، استاده به خدمت چون اياز.
-----------------------------------------------
* تلميحي به آيه 37 سوره اسراء: «وَلا تَمْشِ فِي الأرْضِ مَرَحًا إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الأرْضَ وَلَنْ تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولا » يعني از ناز بر زمين راه مرو كه نه زمين را مي تواني بشكافي و نه به بلنداي كوه مي رسي.