سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

يکشنبه 27 آبان 1403
    16 جمادى الأولى 1446
      Sunday 17 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        يکشنبه ۲۷ آبان

        آهای، آزادی را رها کنید

        شعری از

        داود عزتی راد

         از دفتر شعرناب نوع شعر دلنوشته
        ارسال شده در تاریخ سه شنبه ۲۹ مهر ۱۳۹۳ ۰۰:۵۰ شماره ثبت ۳۱۰۱۸
          بازدید : ۱۱۸۲   |    نظرات : ۳۵
        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر داود عزتی راد
        آخرین اشعار ناب داود عزتی راد

        آهای، آزادی را رها کنید
        آزادی نعمتی است که انسان هیچگاه به آن مقدار که در اختیار داشته قانع نبوده و همواره در پی کسب سهم بیشتری از آن بوده است. حرص و آزی که نخستین نتیجه آن خروج آدمی از بهشت بود. آزادی که انسان در پی آن است وی را از بندی به بندی و از زندانی به زندان دیگر رهنمون می سازد. آزادی که انسان در پی آن است زنجیر اسارتی است که یک سر آن همواره در اختیار دیگری است.
        انسانی که از ابتدای آفرینش صاحب این نعمت(آزادی)بزرگ بوده، هیچگاه ندانست که این نعمت یک بعد بیشتر ندارد و آن بعد ولایت مداری است و همین بعد خود دارای دو قسم است، یکی ولایت ا... و دیگری ولایت طاغوت و دیگر قسم سومی وجود ندارد. انسانی که در طول تاریخ ندانست هرگاه خود را از زیر سایه ولایت ا... رها کند به زیر چکمه های ولایت طاغوت سرنگون می شود.
        مثل آزادی در این برهه از زمان، مثل همان کودکی است که به نزد علی(ع) آوردندکه ادعای مادری دو زن را بر پس خود داشت، با این تفاوت که مدعیان دروغین این کودک نه یک تن بلکه هزارانند و حاکم شرع این محکمه نه یار و برادر پیامبر بلکه مستکبرین و خونخواران زمانندکه نه بر حکم شرع بلکه بر پایه حقوق ناحق بشر به داوری نشسته اند. حال باید به حال کدامین تن گریست، به حال این کودک درمانده و یا به حال آن مادری که تکه تکه شدن کودک خود را به نظاره نشسته است.
        آهای روی سخنم با شماست، با شمایی که به نام آزادی، آزادی را به زنجیر کشیده و به یکدیگر تندیس آزادی اهدا کرده اید، رها کنید آزادی را که به زعم شما گرگان ملبس به لباس میش، همانانی که جایزه صلح نوبل می گیرند، در این جهان از همه آزادترند.
        آهای با شمایم که به نام آزادی، لباس آزادی دریده و خود را لخت عریان به دیگران عرضه کرده اید، رها کنید آزادی را که به زعم شما زنان فاحشه و بدکاره، در این جهان از همه آزادترند.
        آهای با شمایم که به نام آزادی، خون آزادی مکیده و زمین خدا را به خون زنان و کودکان غزه رنگین کرده اید، رها کنید آزادی را که به زعم شما جلادان و سفاکان دوران، در این جهان از همه آزادترند.
        آهای با شمایم که به نام آزادی، کمر به قتل آزادی بسته و از کنار خانه خدا حکم قتل بندگان خدا را صادر کرده اید، رها کنید آزادی را که به زعم شما خلفای دروغین اموی و عباسی، در این جهان از همه آزادترند.
        آهای با شمایم که به نام آزادی، پرده حیا از قلب آزادی شکافته و مجلس بزم و آواز زنان برپا داشته اید، رها کنید آزادی را که به زعم شما زنان رامشگر غرب، در این جهان از همه آزادترند.
        آهای با شمایم که به نام آزادی، قلم به روی آزادی زده و با چرخش قلم هایتان آزادی را به صلیب کشیده اید، رها کنید آزادی را که به زعم شما نگارندگان چشم دوخته به جیب امپریالیسم، در این جهان از همه آزادترند.
        شما را به خدا، رها کنید آزادی را تا که شاید این کودک درمانده اندکی در آغوش مادر آرام گیرد. شما را به خدا و به آنچه می پرستید، رها کنید آزادی را تا که شاید این کودک زخم خورده به التفات مادر توان و قدرتی دوباره باز یابد. شما را به خدا و به آنچه می پرستید و به آنچه نمی پرستید، رها کنید آزادی را تا که شاید این کودک محبوس در چنگال های درهم تنیده شما مجالی یابدتا که در دامان مادر پرورش یابد، تا که شاید از بند زندان نفس خویش آزاد گردید. مجالی دهید تا که شاید آزادیپس از آزادی از چنگال تحمیل ها، تبعیض ها، محدودیت ها و تلقین های شما مدعیان دروغین آزادی، سیرت انسانی تان را بر صورت حیوانی تان فائق آورد و طعم شیرین آزادی را قبل از آنکه دیگر فرصتی برایتان نماند بچشید.
        و بدانید که اگر ما را با آزادی تنها گذارید، هرگز سلطه آزادی پروش یافته در دامان شما را برخود روا نمی داریم. چراکه آزادی ما هرگز از صافی فراخ تفکر فاسد و متعفن شما حاصل نگشته است. آزادی ما پرورش یافته درگاه ابدی و ازلی خداوند عزوجل است. آزادی ما پرورش یافته از کلام نورانی و قدسی پروردگار کریم و مجیدمان در قرآن است. آزادی ما تربیت یافته در میادین جهاد اصغر و اکبر رسول خدا و اهل بیت طیبه اوست.
        و بدانید کودکان ما آزادی را در پای منبر مساجد آموخته، برایش جنگیده و در راهش خون داده اند و حال کودکان کودکان ما در همان راه استوار ایستاده اند.
        *دوست خوبم زین پس این گونه مطالب را برای قسمت ارسال مطلب و پست ارسال نمائید.متشکر میشویم.مدیریت سایت
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر
        ۱۹ شاعر این شعر را خوانده اند

        باقر رمزی ( باصر )

         ،

        منوچهر مجاهدنیا

         ،

        فرامرز فرخ

         ،

        غلامرضا مهدوی(مهدوی)

         ،

        كاك باران كورد ملكشاهی

         ،

        فاطمه رها

         ،

        جواد کشته گر

         ،

        سید حاج فکری احمدی زاده(ملحق)

         ،

        جمیله عجم(بانوی واژه ها)

         ،

        عباسعلی استکی(چشمه)

         ،

        قاسم پیرنظر سلیم

         ،

        فرهاد مهرابی

         ،

        تینایاسین

        ،

        راد ( احسان )

         ،

        عليرضا حكيم بيرانوند

        ،

        میثم دانایی

         ،

        رضا نظری

         ،

        کیوان رادفر

         ،

        داود عزتی راد

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
        ۷ ساعت پیش         مهرداد مانا مهرداد مانا
        ۱۶ ساعت پیش         احمدی زاده(ملحق) احمدی زاده(ملحق)
        ۲ روز پیش         محمدرضا آزادبخت محمدرضا آزادبخت
        ۴ روز پیش         لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم) لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم)
        ۴ روز پیش         امیرحسین اصفهانی کن امیرحسین اصفهانی کن
        ۴ روز پیش         مسعود مدهوش( یامور) مسعود مدهوش( یامور)
        ۶ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        میر حسین سعیدی

        می بر پیاله می ریخت ساقی و آن نگاهش اااا مست از نگاه ساقی قربان شدم حلالش
        محمد حسنی

        هوس شیرین بوییدنت بود به من میداد احساس ااا هر بار که به این هوس هرگز می گفتم
        شاهزاده خانوم

        نرو تا حضورت خرابم کنه ااا روی شونه های تو خوابم کنه
        میر حسین سعیدی

        تا در دعایم نام تو می پیچد از اعماق جان ااا عصر ظهورت آمده ای مهدی صاحب زمان
        شاهزاده خانوم

        دوستان منع کنندم که چرا دل به تو دادم ااا باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی ااا و به عمل کار برآید به سخندانی نیست

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        6