مبتلا به گرفتاریت شدم

امشــــــــــب بیا به منطقه من، عبور کن
در ضــــمن راه، خاطــــــره ام را مرور کن

تا اتفاق بــــهتری این حـــــــــادثه شود
در روزنی شکفته به قلبم ظــــــهور کن

شب را ســــحر نکرده به مهمانی ام بیا
ظلمت ســــرای خانه من غــرق نور کن

خواهم شمرد از تو نفس های خسته را
مـــــن را نثـــــــــار خستگی راه دور کن


من را که مـــــــــبتلا به گرفتاریت شدم
با مرهم حضور پر از عشــــق و شور کن

دل را که برده ای و حــــــلالت، نگاه دار
یا که حواله اش به تَلِ خـــــاک گور کن...