دل سپردن

سپردم  قلب  خود را دست دلدار

که بودست چند سالی او هوا دار

به  این  امید  که  یار بی نظیرم

نگه  دارد ؛ همان   یار   وفادار

به  بازی  او  گرفتش قلب زارم

ندانستم  که  او  نیستش نگهدار

سرانجام  او  شکست قلبم خدایا

چه  باید  گفت  جانا  رب   دادار

دل  و  دینم  ربود و رفت راحت

شدم  از  هجر  او  بسیار  بیمار

ز خواب غفلت و درد و  جدایی

که  بودم  مدتی ؛ حالا  که بیدار

شدم دیدم که دلبر در برم نیست

خداوندا  چه  گویم  در  نوشتار

شب  و روزم ربود آن یار زیبا

ولیکن پشتِ پا زد او به دیدار

خدایا  از  گناه  او   تو   بگذر

ز تو خواهم گناهش راتومشمار

بدی کرد و گذشت از قلب تنها

تو یاری کن بر او در کل ادوار

جفا کرد بر من ساده که انگار

جفا  کاری  هنر باشد  به پندار

نه جانم نیست کاری پس نکو تر

کمک بر آدمی در جمله اعصار

برو ای مه لقا؛زیبای خوش رو

صداقت را تو کن پیشه به بازار

صدیقی ؛خوب  دانم در  دل  تو

نباشد رنگ و رویی را به رفتار

ولیکن  شرم  تو  آید  که گویی

منم من؛نازنینت  یار   بی   یار