گریه کردم از پشت دیوار های بسته بی پنجره
گریه کردم از خاطره های شیرین مرده
گریه کردم از عشق بی خاطره
گریه کردم از یاس و نو امیدی
تنهایی و بیکسی
سکوت و انتظار
گریه کردم بر قلبهای سنگ شده
بر عاشقان مرده
معشوقان هرزه
گریه کردم بر خانه کهریزکها
گریه کردم بر آیت های بی نشان
گریه کردم بر تنهایی سید زمان
گریه کردم بر نخلهای سوخته عشق
بر باغهای خشک به خون نشسته
انتظار باران عشق نشسته
گریه کردم بر بلبلان عشق
به غم در مرگ گل نشسته
گریه کردم بر کسی نیست
اشک امام رحمه
عالم آل عبا
حجت حق
چراغ هدایت
خورشید فروزان هستی بخش
عشق و جان
کشتی برتر از نوح نبی
امام غریب و رضا(ع) پاک کند
میبینم خورشیدگریان سجده کنان
بر غریبی امام میگرید
مردم بسیار بسیارگرد رضا(ع)
فریا یاد رضا (ع)میزنند
اما کو قلب حسینی(ع)
کجاست آن تشنه گان عشق و حقیقت
آن سینه زنان و بلا جویان عاشق کربلایی
کجاست عاشقان مهرجو و مهر ورز
کجاست عاشقانی
چون همت
حاج احمد
جهان آرا و چمران
چرا شیران خدایی شلمچه ناله میکنند
قلبهایشان با پنجه می درند
مگر قیامت شده
مگر حق مظلومی خورده شده
کاش مرده بودم نا دیدنی ها را نمی دیدم
کاش آه و ناله مردم نمی دیدم
ای تیر های سوزان آسمان
بر قلب من در آید
نا له ها و اشکهای من به پایان زنید
می گریم می گریم تا سبک بال شوم
ازغصه جان به در شوم