نا کجا آباد

شش جهت را طی کنم هر سال و ماهی بیشتر
طرح دریا می کشم ، مهتاب و راهی بیشتر

موج ها جسم نحیفم می برند همراه خود
می روم تا ناکجا آباد و .......گاهی بیشتر

خسته ام خسته از این افعال و اعمال بشر
می کشم از عمق دل افغان و آهی بیشتر

سایه ی دشمن ستیزی سنگری سازد تنم
می ستیزم با ستم ؛ سیلِ سپاهی بیشتر

حسِّ من دردی ست خود در سفره ی تنهایی ام
گسترانم سفره ی دل هر پگاهی بیشتر

تور خود بر پهنه ی دل های غمگین پهن کن
ماهی کلکا کم اما ، سفره ماهی بیشتر

بر شب طوفانی و تارم هراس افزوده است
رعد و برقِ خودستایی ، کسبِ جاهی بیشتر

باز بازار حماقت گرم شد مولای من !!!!
حفر کن بر آهِ انسان حلقه چاهی بیشتر