سرکشی اِبلیس بَر خُدا ...

متنبه شدم...

خیلی متشکرم برای معنی کردن لغات سخت شعرتون... به راستی که توان درک این کلمات برایم بس دشوار بود.

درود بر شما بزرگوار

درود بر شما .
سروده خاص و جالبی بود .
موفق باشید .

درود بزرگوار
متفاوت و زیباست

سلام بر شما بزرگوار
بخش واژگان صهبا را توهین دانستم
هرچند مطمئناً قصدتان آن نبوده‌ست...
فقط اینکه اگر مخاطبی رفت پای اثر کسی
دایره‌ی ادراک خود را هم می‌برد
اگر هم جایی را نفهمید، تحقیق با خود اوست!

شعر بسیار زیبایی
پر از انرژی رو خوندم
درودبرشما شاعر دانا

سلام و درود فراوان دکتر جان

بِه عِزَّتِ نَامَت، کُنَم آغَاز
زین دَستَان، بِه‌شِعر کُنَم بَاز.
.
.
.
آنگَه بی نَامَم شُد آغَاز
اِذن بَرسُفرِه دَست‌ دِراز

از مهم ترین اموری که ما را در سیر معنوی خودمان کمک می کند، مداومت بر ذکر خدای متعال و دوام ذکر هست که گاهی اوقات در قرآن تعبیر به ذکر کثیر شده است.اصل ذکر وجود مقدس پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم هستند و توجه و یاد خدا نسبت به بنده یعنی نوری از وجود پیامبر صلی الله علیه و آله را به قلب مؤمن می تاباند و او را از وادی ظلمات به سمت وادی نور که همان وادی ذکرالله و ولایت الله است، بالا می برد.

«وَ اذْکرْ رَبَّک فِی نَفْسِک تَضَرُّعاً وَ خِیفَةً وَ دُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصَالِ وَ لاَ تَکنْ مِنَ الْغَافِلِینَ» (اعراف/205)؛
پروردگارت را در دلت یادنما، از روی تضرع و خوف، آهسته و آرام، صبحگاهان و شامگاهان و از غافلان مباش!

خدای متعال وقتی داستان استکبار شیطان را توضیح می دهد، شیطان به خدا نمی گوید من خودم دارای چیزی هستم، عرضه می دارد «خَلَقْتَنِی مِنْ نَارٍ»(الأعراف/152)؛ تو مرا از آتش خلق کردی. بالاخره تو خالق هستی و من مخلوق ولی تو مرا از آتش خلق کردی و آتش احترام دارد به آتش که نمی گویند در مقابل گل سجده کن. استکبار یعنی همین یعنی بالاخره برای خودش در عرض خدای متعال حساب و کتاب باز می کند. درست است خدای متعال مرا آفریده است ولی بالاخره به من عقل داده که این عقل حساب و کتاب دارد و هر چه که گفت، نمی شود قبول کرد، اینکه باید حرف خدا را در این ترازوی عقل بگذاری، استکبار می شود. هیچ چیزی که خدای متعال به ما داده در عرض خدای متعال احترام ندارد. هر چه خدای متعال می گوید باید پذیرفت. بنده یعنی آن کسی که در مقابل خدای متعال خشوع مطلق دارد، هیچ چیزی را از امکانات خودش نه از خود می بیند و نه اینکه در عرض خدای متعال روی آن حساب می کند. غفلت موجب می شود که انسان وقتی از خدا غافل شد و عظمت کبریایی او را ندید کم کم برای خود حساب باز می کند و خود آدم برای خودش کسی می شود. روی خودش، توانایی هایش، قدرت، ثروت، جوانی، آبرو، شهرت و نشست و برخاست هایی که برایش می شود، حساب باز می کند و وقتی روی این ها حساب باز کرد، قطعا به استکبار در مقابل خدای متعال می رسد.

رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنّ موسى بنَ عِمرانَ عليه السلام لَمّا ناجى رَبَّهُ عزّ و جلّ قالَ : يا ربِّ ، أ بَعيدٌ أنتَ مِنّي فَاُنادِيَكَ أمْ قَريبٌ فَاُناجِيَكَ ؟ فأَوحَى اللّه ُ جلّ جلالُهُ : أنا جَلِيسُ مَن ذَكَرَني !
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : موسى بن عمران عليه السلام چون با پروردگار خويش به راز و نياز پرداخت عرض كرد : پروردگارا! آيا تو از من دورى تا آوازت دهم يا به من نزديكى تا با تو نجوا كنم؟ خداوند جلّ جلاله وحى فرمود : من همنشين كسى هستم كه مرا ياد كند . (کتب کنز العمال و بحار الانوار)

درود
معمولی ترین شعری بود تا بحال خواندم حکایتی تکراری که از روز اول برای بشر مدام خوانده می شدد
در این شعر حقیر منتظر بودم که حکایت ابداعی از شاعر بشنوم ویا راه حل ابداعی از شاعر با کار خاصی که بتواند شاعر وشعر را متمایز کند ندیدم
در ضمن با جناب استاد اسدزاد موافقم
موفق و موید باشید