قصیده خراسان قسمت پایانی

265. عـزیـزا، ای جـوانِ کــوی خـورشـــید
266. بـــزرگـــا، رهـــــــرو راهِ نیــــاکـــان
267. نِـگــر ایــران...، فضــایـی تـازه دارد
268. فضـــــا را در نـوردیـدَ ســــت ایـران
269. تـو را چـوگانِ توفیــق است در دسـت
270. دلیـرا، با هـوشــا، این گـوی و مـیـدان
271. بــه زیـرِ بــارِ بیگانـه...، مَـبَـر دوش
272. کــه دشــمن می نَهـــد بـر دوش پـالان
273. بــه دالانِ ســیاسـت...، پا مَـنِه، زانک
274. شـــرف خــواهــد ز تـــــو دلالِ دالان
275. بــه یـاران بهـــــاری دل تـــو بـسـپار
276. قوی باش و به دور از ضعف و خذلان
277. بهـــــار از پـی بَـرت آرد کـه گــــرما
278. ره آورد خـــزان باشـــد...، زمـسـتان
279. مبـــادا دیــــو.... ،پنـــداری فــرشـــته
280. مبـــادا ظلـم را خـوانی تـو احســــــان
281. مبادا گُـل به خـــــواری بـر کشـــــانی
282. مبــادا خــار...، جـایِ گُــل به گـلــدان
283. تــو را گـر دیدگان دشـــمن شـــناســـد
284. نبینــد مــردمـــان...، ایــرانِ ویـــران
285. بــه هـمــّت کــاخِ دانـش را بـنـا کــن
286. بمــانــد تا ابــــد...، ایـن ســخت بنیـان
287. تـــو قَـــدرِ دیــن خــود، آنگــه بدانــی
288. که بر چشـــمان نهـنــدش، جملـه ادیان
289. دویـی بگـذار و با وحـدت قــرین شــو
290. فــروریزی چـــنین، بنیــان شــیـطــان
291. چــراغ وحـــدت آخـــر روشـنی یافـت
292. به یک گـــام از خراســـان تا مریـوان
293. هـمــــانـا دیـــده انـد و... دیــده ام مـن
294. ســیاهین پرچـمی...، بر دوش خـوبان
295. بــر اوجِ پــرچــمِ آنـان ، چـــه زیبـــــا
296. ســــرودِ عشــــق و آزادی...، نمــایـان
297. سـمـرقنـد و بخـــارا، مـرو و غــزنین
298. هــرات و بلخ، این شش بخش اســتان
299. قسـم بــرعشــــق ، من با ایـن قصیده
300. بــدون جـنگ ، آرم بــــر خراســـــان
301. به هـــر شــام و سحـر دارم دعــــایی
302. الــهی غـــم از آن ســامان بگــــردان
303. بــه ذرّه، ذرّه خـاکِ مُشـــک بــویـش
304. بـه مهـرت...؛ بذر شادی را بیفـشـان
305. بـــه درگــاهِ ســخـن، دَر بـانـی ام دِه
306. کــه آنــم بـه ز صـــد مُلـکِ ســـلیمان
307. کـه درگـاهِ ســخـن را شــأن ایـن بـس
308. سـلـیمان ســـر بَـرَد بَــر خـاکِ دربان
309. چــراغ راهِ مــن، شـعـــــرِ کـهـن بـاد
310. فــــروزان بـــاد یـارب، آن فـــروزان
311. دِژِ نیــمـــایی ام چــون کــوه مُحــکـم
312. کـهــن را بوســه ی نیماســت، دژبان
313. نـی ام شـــاعـر ولی با شعــر دمسـاز
314. کـه کـــــردم بارها این نکـــته اِذعـان
315. خـــــــدا دانـــد کـــه در عالــم نـدارم
316. بـه غیــــر از دفتـر شـعـری به اَنبان
317. مـــریـد هـمـــــّتِ مـســــعـودِ شـاهــم
318. به وحـدت هستــم از مـستانِ ایشان
319. سُـــکانِ کـشتیِ نَفسَــم به دستش
320. چـــو دریـایِ هـوس می کـرد طغیـان
321. -بـه شــــوقِ وحـــدتِ ادیان، به گــیتی
322. مرا جاری ست،آری خون به شَـریان
323. شـعـوری جُسته ام در ذرّه ای خُـــرد
324. که شـــرح آن نمـی گنجــد به دیــوان
325. بـه سـیم و زر نبـســــتم دل، که دیـدم
326. بــرون آرد ز کـف دســتی به یک آن
327. هـــر آنـکــو گــفـت ایـــزد داده ام زَر
328. بدان کــان گــــفته هایـش باد، هَـــذیان
329. بـه تحقـیــق این حقیـقـت شـــد پـدیـدار
330. بجـــز دزدی نگـــــردد زَر فــــراوان
331. تو را این نکتــه بس از چرخشِ چرخ
332. کجــا شـد کشـتیِ گنـــجِ "رضـاخان"!؟
333. خجـــل زیـن شعـرِ نا قابـل بـه تـوسـم
334. بســان زیـــره ای بُـــردن به کــرمـان
335. زِ صـد جز یک نگـفتم از تو ای پاک
336. که نتــوان این حقیقـت کـــرد کـــتمان
337. بمانا، تا کــه این چـرخ اسـت گـردان
338. فری بـاش و فـری زی و فـری ،مان
339. کـریمــان حـاجــتِ خــورشـــید دادنـد
340. مـــرا رازی بـــود در ســـینـه پنـهـان
341. ز اوجِ چــــرخ "طارق"مـی ســــراید
342. مپوشان چشم، چـون من از خـراسـان

پایان قصیده خراسان

با تشکر از همراهی دوستان صاحب دل

خاک پای همه ی عزیزان - طارق خراسانی