ماه من

ماه من چشم امیدم به تماشاست هنوز
آسمان دل من غرق تماشاست هنوز
زین جدائی که دلم داده به رسوائی عشق
سرو پای نگهم غرقه در یاست هنوز
گوهر مردمک دیده چو خون گشت و دگر
تب بیماری عشق و دل شیداست هنوز
زاده راهم که جز امیدوصالت نبود
توشه بی کسیم اشگ وتمناست هنوز
من بیدل که اسیر عشق سایت گردیدم
صبح امیدم آن شعر شما هاست هنوز
دل بیدل به خون موج زند در دل شب
چونکه آن روی مه تان در دل دریاست هنوز

از دفتر فقط بخاطر تو بیدل