تهڵانهو بێکهسی
مه یاوۆ دهس به زۆڵفاو تۆ مزانۆ بهرزهڵنگ بهرزا
ئهگهر بهی لاچهمی بذیهی،جه ڕۆخسارت دڵی لهرزا
به تهقویمی ئههۆرایی مهگهر یاوا به نازوو تۆ
ههزاران خهسرهوێ پهیشا نهبهردهن پا نما فهرزا
به گهنمهی وێڵوو وهیلانوو تهڵانهو بێکهسیت کهردا
کهچی هیچم نهزانا من ئهچاباسا،ئهچا دهرزا
دهمهی باخت پهنهم کاڵا،دهمهی بارت پهنهم فاڕا
به عۆمرێ ماتڵت کهردا نهیاوانا سهروو مهرزا
مهگهر دهفتهر وناڵێن بۆ،جه ههرسا شهو نخۆنی من
ههتازانی کهمن پهی تۆ کرێڵوو دڵوهشیم ههرزا
جه من کهیبۆ به دڵداری ههناسێوهت کهروو نۆشم
چهمهی مهوزی به حاڵوومن،ئهگهرچی ئینه گردقهرزا
بر گردان :
1- دست به زلفت نمی رسد میدانم که ( برزلنگ: نوعی گساه کوهی که در جاهای بسیار بلند می رود ) بلند است/ اگر نیم نگاهی نظر کنی زرخسارت دلها همه می لرزند
2- مگر با تقویم اهورایی بنگارند سن ناز تو را که هزران خسرو عاشق پی به ان نماز های فرض تو نبرده اند
3- با دانه گند می مرا آواره ی باغ( کرت ) بی کسی کردی من چیزی نفهمیدم از ان بحث ها و از ان درسها
4- دمی باغ را با من ببار آوردی دمی کوچاندیم و بار بردم عمری مرا معطل کردی نرسیدم به درسهایم در زندگی
5- مگر دفتر خونین شود زگریه های شبانه ی من تا بدانی که من برای تو کلید دلخوشیم هرز شده است
6- زمن کی میرسد روزی نفسی از وجودت را بنوشانیم
نظر به من نمی کنی و حالم را نمی پرسی اگر چه اینها را همه بدهکارم ...!