دلتنگی روستانشین...

تغییر فصول دگرگون نمیکند زندگی ام را.نه بهارم بوی گل میدهدو نه پاییزم برگ ریزان است.در این شهر که گویی ما در ان میسوزیم و دودمان خورشید را محو کرده است نه مادر اغوشی داردو نه کودک تشنه ی اغوش.همه چیز پشت این غبار مرگبار پنهان است.حتی خورشید...دلم برای بلبلان اوازخوان حیاط خانه مان تنگ است.برای بوی کاهگل دیوارهای خرابه ی خانه مان.برای برق ستارگان اسمانش...برای بوی بهارش...دلم تنگ است...