رُخ ننمــایـی چـو بـه فرزانه ها،
جلـــوه نمودیــم چــو دیوانه ها
کوچه به کوچه پی تو گشته ام
در زده ام بـاب همــه خـانه ها
قصّـه ی گیسـوی تـو را بـاد بُرد
دلخوشیَم نیست به افسانه ها
حیف کـه این کرکسِ مُردارخوار
در دل مــا کـرده بسـی لانه ها
دادِ دلــم را نــدهــــد دانـــه ای
دام تنیــــدنــد بــر ایـن دانـه ها
حُرمتِ پیمـان چو شکستیم بـاز
دســت بــرآریـم بـه پیمــانه ها
نقــره ی مهتــاب نیـابـد کسی
تـا نشـود ســـاکـن ویــرانه ها
رُخ بنـمــا تـا بـه اشــارت رویـم
رقـص کنـان تـا درِ خُمخـانه ها
لطـفِ تـو و کـوکــب دُرّی تــو
دسـتِ مـن و دامـن دُردانه ها
دل چـو درآویختـه در مـوی تـو
زلف مَیَفشان بـه سرِ شانه ها
طاقت مـا تــاق تـر از طـاق تـو
طوق تو برطوقه ی کاشانه ها
آیــه بـه آیــه دل مــا مـی بَـرَد
سیره ی تو سوره ی مستانه ها
یـک دم اگـر نیـم نگـاهـی کنی
سجـده نماییـم بـه شکرانه ها
واحـد! اگر قُفل هوس بشکنی
بستــه نمــانَـد درِ میـخــانه ها