مترسک بهاری....
مـــن از تــبار بـهــاری شـــبـــیه پایـــیزم
سـکوت شـــعر و صــدای نتی غم انگیزم
دلــم به وســعت دنـیایــتـان غـــزل دارد
مــــنی که بین غزل ها هـــجای ناچـــیزم
سـرم مرور شکستی به عمق تاریخ است
کنــــار خاطــره هایم که اشک می ریزم
پس از حضور هزاران کلاغ بی احساس
همــــان مترسک شـاعر؛ درون جـــالیزم
اگــر چه آ خر عــــمرم رســیده اما باز...
در انـــتظار کسی مثل شمـــــــس تبریزم
برای کــــشتــن بغضم همیشه مغرور و...
به چشـــــم لشکر گریه ســــپاه چـــنگیزم↓
نــدیـــــده اند ولی ،در هــــجوم تنـــهایــــیم
چه گریه ها و غــمی با خــودم می آمیزم
فقط کسی که خودش شاعر است می فهمد
چرا در این غـــزلم با جــــنون گــــلاویزم
وباز ،غم ته این ماجــــرا نــــخــواهد مرد
کـــه از تــبار بـهــاری شـــبـــیه پایـــیزم
..............................................
پی نوشت :
نقد نقد و فقط نقد...
6 اسفند 92
..........................................
علی توکلی
در پناه حق