سحراست نگاه تو ، چه با دل کند این سحر ؟
تزریق جنـــون در رگ عــاقل کند این سحر !
هشـــــیار نمـــانَد به جهــــــان بی برو برگرد
هوش از ســر عشّــاق تو زائل کند این سحر
طـُـــــوبَی لـَــکَ مِـــــن طـَــــرفَةَ عَیـنٍ بِأقـّـــلٍ
هر چــــیز دلـت خواسته حاصل کند این سحر
کــــرده ست مـــرا با نـگه ایـــن شوخ گرفتار
هیــــهات خـــدایا کـه مــــرا وِل کند این سحر
دل را نه بــُوَد دست ونه پا از چه ســبب پس
بیچــــاره گرفتــــار سـلاســــل کند این سحر؟
خواهــــد چو ، توانـــد نبُوَد شبـهه که شیرین
چون شهــــد عسـل زهر هَلاهِل کند این سحر
بســـــپار به اقـــــران خــــودت مسـئله ها را
چون غافلــــت از حــلّ مســائل کند این سحر
یک سلســـله از زلـف تو شــد سلسله جنبان
بس موج که بر دامــن ســاحل کند این سحر
گیســوی تو با بــــــاد شــود چون که گلاویز
انفاس بـشر را به تـــــو مــایل کند این سحر
تردیــــد نداریـــــم در اکنــاف جـــهــــان کس
حِرزی ننــوشته ســت که باطل کند این سحر
وَه ، هَلـــهَل طَبــــعِی بـِــکَمَـــالات جَمَـــالِـک
اشعار مـرا جمله هـُـــلاهـِـــــل کند این سحر