شب جدایی

شبی را کز غمت در خون نشستم

چه   زیبا  یاد  دارم   ای   نگارم

به   سردی  پاسخم  گفتی ولیکن

 بدانستی تو را من دوست  دارم

گمانم  رفتنت  بازیچه ایی   بود

ندانستم  که  غم  گردیده   یارم

چه آسان دل بریدی از من زار

نگفتی  بعد  تو  من در چه کارم؟

تو را هر آنچه گفتم راستین بود

تو دیدی برتر از من، ای قرارم

به دستت  موم  بودم  یار  زیبا

نگفتی من به دامت چون شکارم؟

همیشه برترین خواندی خودت را

تو دیدی کز غمت زیبا ،چه  زارم؟

همه   مردم    بدیدند    آریا  را

مرا  بشکست  چنین  آموزگارم