خانه دوست

خانه دوست "دل "است

گرچه در منزل ما فاصله هاست

در اتاق فکرم

می نشیند هر دم

خلوتم پر شده از

هی مرور و تکرار

تشنه تر از هر بار

تازه می گردد از او خاطره های بسیار

قلب من

 تپ...

 تپ...

 تپ

یک

لحظه شمار

می تپد بر دیدار

ترسم از شوق رسیدن بر یار

مات

مانَد از کار

و به دل جا ماند

حسرت روی بهار

.....چه بهاری

که قرین گشته

به اندوه شقایق این بار

مرگ یک غنچه

به پهلوی کبود گل یاس

خاطرات تلخِ

یک در سوخته و

یک دیوار