اشکهایم پای خودم...

اشکهایم را نه به تو قرض می دهم نه گردنت می اندازم

اشتباهاتم گردن خودم. دلم برای آن بیگناهی میسوزد که از کنار تو شبیه یه گرگ آماده به حمله بلند شد...

زمانی صدای خنده هایم را به سقف آسمان راندی نمی دانستم بهایش را هم میگیری آن هم چه گران...

ضجه هایم به صدای قهقه هایت چه بد می آید و چه لذتی می بری وقتی خرد شده ام را میبینی...

لعنت به من که هنوز نگرانت هستم مبادا خرده هاین به پایت برود...