عشقی ک مُرد

اینجا سیاه،تاریک ست خورشید نمی آید

دگر شاهزاده ای با اسب سپید نمی آید

از عشاق امـروز رمـان ها شنیده ایم اما

هـرگز کـسی به پــای فـــرهاد نمی آید

همه روبـــَه شده اند با نقــابی رنــگین

دردت به جانـم ها از تـــه دل نمی آید

اینجا عشــق عــریان شــده با تـن ها

دگـر به آدم هـا لـقـب "مرد" نمی آید

پـرُ از دل های سـیه ست این شـهر

آن منجی که فدایش شوم چرا نمی آید

ملائکــ  برایمــان از تــه دل گریســتند

که دگر این بندگان به "خدا" نمی آید