گل بی خار

به حیاتان سوگند
گل گیتی،به گلهای جهان.

 بر دل می نگرم..
نقش یک گل  در الستم
حک شده بر
 در و دیوارِخونین دلم.

رنگ باخت به  غم
 پژمرده دلم.
رخ نمودار شهادت نامه است.

اهِ مَن اهِ مَن ای ااهِ جانسوز من
بسوزان کان  دلی را که کارش
دل
بری
است.
سینه هم محزون است.
سینه هم پر خون است.

نشان گل یاس زدم
بر سینه با سرخی ز سوگ...
احساسِ من
ای یاس من
ای سینه جانسوز من.

خاکسنر نشینی
مانده بر جای دل سوخته ام .
ره اوردش با امید همی
چشم
به
راه  
 مرهمی.


فریاد میشنیدم از تاریخِ صدق
می گفت به حق در شکایت.
به ظاهر یک تن
اما تن سه تایی .

 با در امیختگی وکینه جویی
 سِر گوشی
 و بهانه
 و حرمت بیکباره شکستند.


گل بی خار خداست  
 واو اصل الباب گل.
هم سفر بودنِ بر حق ترین خلقت رب
 شد جرم  او.
لعت حق بر
همان لعین بن لعین بن لعین.
نامرد دستی که خم کرد
ساقه گلی پاک.

دم به دم  یک دمی دم دما دم میزنم بر دم دم های دم
جمله افاق ،کل افلاک
هست و نیست عالم
برهم میزنم با یک دمم
از دم زدن در سوگ گلم

چه گلی باشد چنبن گل
ریشه ها  قبل عدم
ساقه  در زمین
و شکوفایی بذر هایش به ابد
 گل جاویدانِ حق.


واما ان سست عنصر های پست
در دمی که
رخت بست خاتم .

از این دنیا به پیوستن
به  ذات.
خار خلدین بدعت
 گشتند ریشه ها
 این سه تن

تهمت ها و دروغ و کینه ها
درغگو
دشمن خدا  است
و
گلِ بی خار
فاطمه دخت نبی
 باشد
گل خوش عطر و بو
 و السلام
 تاریخ دلها شد تمام.