بچه غول

بادهای کویرنشین

با کوله باری پر

نیشخندی بر­لب

در تهران

(مکث)

 گرد افشانی می کنند

(مکث)

و از این هم­آغوشی

لقاح گرد و دود

(مکث طولانی)

بچه غول زاده می شود

 پدرش باد

 او را نزد­ما

در شهر­ما

 به امانت

گذاشته است

(مکث کوتاه)

به ما می گوید

"مامان"

(مکث کوتاه)

دوستمان دارد

(مکث کوتاه)

شیرمان را می­کشد

شیرمان را می­مکد

گشنه است

(مکث)

گهگاهی دستان کثیفش

بر صورتمان

بر شیشه­های برج­هامان

بر یقه­هامان

 می­کشد

نازمان می­کند

(مکث)

دوستمان دارد

(مکث کوتاه)

گهگاهی هم

که شیر یکیمان ته می­کشد

وینگ وینگ می­کند

با صدای آژیر یک آمبولانس

(مکث کوتاه)

"مامان بیا بازی"

"برو بچه!"

(مکث کوتاه)

حوصله­اش سر می­رود

(مکث طولانی)

 بچه ای

در پارک نیست

پیرمردی را

فوت می­کند

 (مکث کوتاه)

می­افتد

(مکث طولانی)

پرنده­ها را

سنگ می­زند

(مکث کوتاه)

صدایی

بلند نمی­شود

(مکث طولانی)

دستش را

بر چشمانمان

می­گذارد

خپل و گردالو­د

(مکث)

"مامان..من کِی­اَم؟"(کی­ام؟: کی هستم؟)

(مکث کوتاه)

دیدمان را

 کور می­کند

(مکث)

فقط گاهی میلاد دراز

 سرش را

 بیرون می آورد

"اوه هوا هشدارآلوده"

دوباره

 گم می­شود

(مکث کوتاه)

"مامان"

(مکث طولانی)

همه با اخم

در انتظار

"مامان...گشنمه"

کی بچه غول

 خودش را

 خیس می­کند

      (مکث)

"نه مامان..الان ندارم"

(مکث)

"مامان گشنمه"

(مکث کوتاه)

"مامان..بابا کی میاد؟"

کِی باد می آید

ببردش

خانه کسی دیگر

(مکث کوتاه)

بچه غول

لیسمان می­زند

(مکث)

"مامان گشنمه"

(مکث طولانی )

پی نوشت: تمام حقوق برای انتشارات ناکجا محفوظ است