پاینده میهنم

چنان پایداری نمودم درین روزگار

بسان کوه گشتم شدم ماندگار

نویسم ز تاریخ ایران زمین

ز من یادگاری بمانَد همین

بگویم ز  مردان این آب و خاک

سرافراز و جان بر کف و سینه چاک

همه پهلوان و یلِ نامدار

بجنگند با دشمنان نابکار

سپرها ساختند از سینه ها

قلم ناتوان بمانَد ازین گفته ها

خروش آمد از آسمان و زمین

جهانی بر آنان هزاران آفرین

بدادند  ره این وطن خونشان

گرفتند مرگ را در آغوششان

نماند ذره ای خاک دستِ دشمنم

شده خونشان فرش راهِ میهنم

سرافراز باد نام ایران من

که شیرین تر از جسم و این جان من

فدایش کنیم در رهش جانمان

که پاینده باد خاک ایرانمان