\نوای عشق\

سرک می کشد،

در باتلاق زندگی;

سوسوی نسیم امید!

وقتی های های گریه های آتشین فراق;

در نهانخانه ی غمبار بودن و نبودن

اوج می گیرد.

جان می آزارد;

خس خس نفس هایی که یک در میان

بودن و نبودنشان را 

به ودیعه گذاشته اند.

یاد نمکین دوست 

تازه می کند درد و حسرت.

اما،

گاهی،

"نوای عشق" گوش و دل می نوازد.

پ.ن

گاهی دلت بهانه هايی می گيرد

که خودت انگشت به دهان می مانی ...

گاهی دلتنگی هايی داری

که فقط بايد فريادشان بزنی اما سکوت می کنی ...

گاهی پشيمانی ... پشيمان از چه ؟ نميدانی

2-

جاده خوشبختی در دست تعمیر است دور بزن این اسمش تقدیره