نیرنگ

بی تو دلم میگیرد و افسرده و تنگ است

ساز دل من کوک کوک، اما بد آهنگ است

چشمان من پر اشک ، اما منتظر هر روز

در این دلم چیزی شبیه حمله و جنگ است

روزم بدون روشنایی همچنان روز است

اینجا همیشه آسمانم محو یک رنگ است

تو نیستی درد دل من می شود تکرار

شاید دلت این روزها مانند یک سنگ است

گاهی دلم از عشق خسته می شود روزی

پای دلم جانی ندارد همچو یک لنگ است

بنگر که بی تو پیر گشتم ، همچو یعقوبم

روحم برای دیدنت مجنون شد و منگ است

شادی ز این دل می رود ، غم می شود مهمان

انگار که در تن دل ندارم ، بلکه آونگ است

هرگز فراموشم  نشد آن خنده ها هرگز

هرگز نفهمیدم که خنده مکر و نیرنگ است!

(محمد درگاهی(سپهر))