خیره مشو

هر سحر بی خبر از احوالم...گل من خیره به مهتاب مشو



تا که با اشک من از خویش رمیدی....ای دل



با نگاهی هوس آلود به عشق مست و بی تاب مشو



من گنه کار ترین معجزه عشق توام



ای صمیمی تر از اندوه نگاه



می خزیدم به خیالت که دگر نشوی غرق نگاه



نگریزی تو از این عاشق ناب



کاش اینجا بودی...ای که نزدیکتر از هر نفسی



نروی سوی کسی..که خیالش



همه مسموم است و سیاه است و سیاه



ای که جاری شدی از عمق وجود



همچو مرداب مشو



چه کسی گفته تو در قفسی....بال پرواز منی....شمع من:



من به امید تو پروانه شدم..**آب مشو**