کوته ای مهتاب نمودم

در کمان ابروانت جوششی از می بود

در خلوص..

و درکوع..

جامعه از می بود..

مست پیمانه شود هرکس که بیند روی او

آه خدایا مستم، دیوانه ام، از بوی او

رقص چشمانش چه زیبا و چه ها انباشته

زلف و مویش عالمی  افراشته

کوته ای  مهتاب نمودم

شب روان را غم برد

حال میدانم چرا سیل غم

اغیار برد

نافه پر خونو زمینو زمان آشفته

رقص گام هایت عزیزم..

کوه غم انباشته..