ساقی دلداران

"ساقیِ دلداران"

سرنوشت آدمی چون قطره باران بود؛

وسعت دریا ندیده خود چو عیاران بود؛

مدعی را گو چه در افکار تو پیچیده است؛

لطف او شد آبرو زیرا که ستاران بود؛

بین هم نوعان خود لافِ گزاف نی مشکلی؛

گر چه لطفش دائم و ساقیِ دلداران بود؛

رو ولی آهسته آهسته زمین هموار نی؛

رفتن و نشکستن از ره کار ما یاران بود؛

قطره بارانی که شد با وسعت دریا یکی؛

او بداند شعر من را نغمه ی ساران بود؛

(طوقی)