شعربلوچی وفارسی کتابم از نجات تا نشاط( ایوب ایوبی )

1) در یک بهاردیگررویم میان گلها *

دریک بهاردیگرهمدم شوم به دلها

2) رؤیای من چنین بود: اکنون همین که هستم*

این باغ ومیوه هایم شدحاصل دو دستم

3) آن مغزهم بهشت است این مغز هم جهنم*

 آن مایه ی سعادت  این مارمی زند سَم!

4) رایانه ی خدا را دور از سُموم کردم *

 از این؛ مُدام شادم رمزش به غیردادم

5) مغزت اگر بدانی لذّت به روح آرد *

باران رحمت حق از مغز و دل ببارد

6) دید و نگاه انسان تازه شود به هر عصر*

معمار هرزمانه سازد فنون برتر

7) گرما چنین نکردیم بویی زخود نداریم*

گرخود عوض نکردیم مشغول شغل خاریم

8) در این زمین زیبا گل در کنار خار است*

 وین بویــِـش بَساتین خوش انتخاب کاراست

9) با انتخاب زیبا شاداب روزگارم *

وز انتخاب بدها غمگین بی مُهارم

10) ورزش غذای جسم است؛ ورزش شراب مغزاست*

با این هنر طراوت؛ همساز قلب هر مست

11) ورزش مسیر شادی هم بسترشجاعت *

انسان بدون ورزش :مرده بود جماعت

12) بی ورزش مفرّح؛ بیمارخانه هاییم*

 در بستری لمیده از درد وغم دولاییم

13) خواهی سلامت دل آزاد کن درونت *

ترس وحسادت دل؛ رسوا کند بُرونت

14) کینه چو مار باشد عشقی برآن فزون کن*

 وان انتقام وحمله ازپیکرت برون کن

15) گر دل چنین کردی زیباترین درونی*

هم عاشق جهانی هم از جهان فزونی

16)هر کار کودکت را گر تو کنی به یک سوی*

آبش زیاد گردد میوه نمی دهد او

17) رود لطیف دلخواه ؛ آبش روان و زیبا *

چون سیلِ آن فزاید: با خود بَرَد جهان را

18) موجود پُر خطا شد ذرّات نسل آدم*

در ابر هم تگرگ است هم سایه ی گـُل ونـَم

19) حسّ گناه دایم جُبران آن خطا نیست*

معصوم هم؛ نگشتی عصمت به تو روا نیست!

20) لغزش مکن تو هر دم ؛ هم سرزنش مکن خود*

نزد خدای رحمان آدم معاف چون شد؟

21) گرمهردردلت هست بخشش فزای بردل *

رنگین نمای جهان را با تـَـرک کارباطل

22) باطل همان کار است ناقص کند کمالت *

 امر جمیل آنست کامل کند جمالت

23) ترست ز مغز زایَـد ریشه ز مغز دارد*

وان جنگل خطرها لرزش به دل؛فزاید

24) گرترس وغم نخواهی؛اقدام ماجرا کن*

 وزآن قدوم شیرین اقدام؛ترس ازدلت جداکن

25) گرمسخره نمودی گـُلهای نسل آدم*

بوی خوشش چو برقی سوزد تمام عالم

26) تحسینِ نسل آدم باران مهربانی است*

محروم چون نمایی؟آزار؛بهره اش چیست؟

27) شایسته دان خودت را وان تکــّـه ی تنت را*

انسان چو شاد کردیم شادان شود دل ما

28) گر کار ناب کردی؛ تیری بچش ز دشمن *

مأیوس گر نگردی آبش کنی چو آهن

29) احساس شادمانی با مَدرکی نیاید*

شادی اگر چنین شد دیری به دل نپاید

30) وابسته ی دلت کن آرامش سرت را*

گر مغز خود کنی رام ؛نم نم بخور بَرَت را

31) بابحث میوه های علم وهنرمیفزای*

گامی مزن پرازجوش باپای بحث بی جای

32) ازمِهرِپاک روحت سیراب کن جهان را*

بی بحث و آن جدلها ریزان بکن غزلها

33) پروانه سوز عشقش بهرِ تمام گـُلهاست*

اللّه خودش چنین است عشقش برای دلهاست

34) گوید لـَـئِـن شـَکـَـرْتـُـم افزون کنم به نعمت!*

گرعیب کـَـس بجویی دل می جهد ز رحمت!

35) رایانه است مغزت برنامه ها پذیرد*

هر کس در او زند نقش از راز وحرف بی حد

36) مغزت درخت باشد؛خورشیدوآب؛تو،او!*

خاکش چو شورگردد میوه مخواه خوشبو!

37) تغییرآن عقاید دانم که کارسخت است*

کز کودکی وپیری باآن داده ای دست

38) احمق  مگوبه کـَـس،هم؛برذهن پاک وصافت*

کزاین پیام بی جا روید به مغز آفت

39)هرمطلب بد و خوب در مغز:بایگانی*

هم آب شوروشیرین زان خاک می خورانی

40) گرتقویت کنی تومغزت زحرف خوشبو*

از آن حریف دانا خواهی شوی تو بر رو!

41)شادی ز مغز زاید؛ غم هم ز عقل آید *

گرمغز تو خورَدغم؛ آسودگی نپایــد

42)مغزت چشیده رنجی گشته مفسّرکذب*

تفسیر او وبال است پیرو مشو درآن حزب

43)خوابی ندارد این عقل!پیوسته درتکاپوی*

گرخودرَوی تهِ آب این دشمنت لب جوی!؟

44)حاکم مشو به مظلوم؛شاهی بکن به مغزت*

زین شاهی وحکومت غالب شوی به عزّت

 45)گرترس مغزقبلی شسته شود ز غمها*

برگشت می نماید آبش به ابر صحرا

46)گر پاک می نمایی اسرار مغزقبلی*

اسرارنو بگنجان خالی مشوچوطبلی

 47)گرمغزپردروغ است ازآن مکن حمایت*

درد وغمش فراوان غصّه بُوَدجزایت!

48)ازقصّه ی دروغش؛ قوی ترم؛نترسم*

باحرف کودک مغز؛دل را نمی کـنم خم!

49) گوید دروغ مغزم روید دراوعلفها*

من میوه اش بچینم زهرش زنم به صحرا

50) درگفتنش دروغش داردرسوم خاصی*

زنده کندکهن فکر؛تخم وسموم خاصّی

51) تازه کندغمت را با قدرت عجیبی*

عقلت چوشدبه چنگت درچشم مانجیبی!

52) مغزت چوگفت بدبخت؛پاسخ بده که خوبم*

هم بهتر ازگذشته؛ هم مرهم  قلوبم

53) بیرون بپر ز مغزت ؛گامی بزن به صحرا*

شادی بخور زکوهی وزساحلی ز دریا

54) مغزت چوپاک گرددخود می شودبهشتی*

گر عقل شود بهشتت؛ناجی بُوَد چو کشتی

55) مغزت چو است بیمارحرفی بزن به کامش*

آید دروغ قبلی راحت مرو به دامش

56) ثابت چوشد دروغش آنرا بکن چو تکیه*

گرخورده ای ازاوسنگ؛خشکش بکن ز چشمه

57) گرجاهلان بگویند احمق توبس خرابی*

باخود بگو:که دشمن باشد دلش شرابی

58) بامغرض و به دشمن هرگزمگوضعیفم*

مغزت که بایگان است هرگزمگو نحیفم

59) گر گویدت که خنگی! یارت یا رفیقم*

با او بگو که خوبم! دانا ترین شفیقم

59) گردیگران بگویند تو مشتری نداری*

دایم بگو که که دارم تو آگهی نداری

60) تخمِ نمی توانم بردل؛مَریزدائم*

دانا ز می توانم باشد همیشه قائم

61)تأییدکن خودت را این گنج بس بزرگ است*

تأییدکس مجوی توکاین رنج بس بزرگ است

62)خودت قبول خودکن کافی بُوَد همین راز*

چون, قلب کینه ورزان  با کـَس نگردد انباز

63) بدبین می کند او ما را زخود همیشه*

خنثی کند ترقـّی ؛سررابُرد به تیشه!

64) بی استفاده بینی سنگی درآن بیابان؟؟*

باشدپرارزش آن سنگ!سازیم خانه با آن!

65) کودک طلا نفهمد!قدرطلانداند*

هر کـَس طلا شناسدقدر طلا بداند

66) ارزش بدان کمالت باوربکن خودت*

زیرا کمال مطلق؛دستت نیاید اینجا

67) تأیید کس مجوتو؛تأییدکن دگررا*

زیبا شودجهانت؛ چون طی کنی سفر را!

68) گرچه جهان وخلقش زیبا ندید قلبت*

زیبا ببین جهان را افزون بکن مُحبّت

69) برلطف این جهانت؛گرمنتظربمانی*

آید فشار روحی گر منتظر گمانی!

70) باشدکلید دانا تأیید مرد کامل*

باید کند ترقی ؛ با این کلید ؛  عاقل

71) این شعر واین سخن را لال وکـَران نفهمند*

افسرده شاعری گر؛برناکسان دهی پند!

72)غمگین صفت مشو تو نادان نداند این راز*

درآسمان شاعر پروازمی کندباز

73) دشمن اگرجدا شد افسرده دل؛ چرایی؟*

خود را بده ترقی؛ پژمرده دل چرایی؟

74) زلزال زندگیّـم پس لرزه اش چنین بود*

گرطعم آن چشیدی خوش لرزه ات همین بود

75)هم تجربت بیاموزهم تجربت بیفزای*

وین تخم مهربانی ریزان نمای به هر جای

76) درسیر زندگانی هر گز مبین مرگی*

کم کن ز سیر هستی اخلاق و رسم گـُـرگی

77) در زندگی عاشق افسوس جا ندارد

چون داند او که مِهرش برروی گل ببارد!

78) ساده بُود شنایت در برکه ی خیالات!*

راحت دلت بیفتد در دام آن زَوالات!!

79) هر آدم خیالی بی دست وسربه یک پا*

آیا بُود شناگردریای واقعی را؟؟

80) عارف شَوی وعالِم گر کم کنی تخیّل *

درباغ معرفتها یابی تو بوی هرگل

81) فعّال واقعی در دریای واقعی شو*

پیدا کنی صدف را؛مَرجان می خری تو

82) این علم و وان  تخیّل در عقل آن هنرمند*

مخلوط می کند او؛ آبش دراین قند!!

83) باشد خیال بی حدّ؛افسردگیِّ عاقل*

وان یأس وناامیدی ضربه زند به هر دل!

84) خسته شود دل وجان از فکروآن خیالات!*

خوردی چنین رنجی! باطل بکن زوالات

85) دل اعتمادکن توبرحرف وعقل دانا*

گرحرف سخن بگویی از عقل گوی وخوانا

86) حرف خیال واحساس از عقل وزبان برون کن*

ای مردِعقل ومنطق؛افکاربد؛زَبون کن!

87) حرف لطیف دانا سرچشمه اش تفکّر*

هرذره اش بخوان تو؛ دل را بکن ازآن پُر

88) باشد زبان؛وسیله؛گوید به حکم آن عقل*

بی حکم عقل ومنطق؛بیچاره عقل چون طبل!

89) قاضی بکن ؛تفکربرحرف وآن زبانت*

حاکم بکن ؛تفکردرکشور روانت

90) باید که پیش بینی آن حرف خود چو شطرنج*

چون گفتی بی تفکرآن حرف باشدت رنج!

91) شطرنج حرف خودرا حرکت بده به نرمی*

چون می رباید دشمن ز تو به گرمی!!

92) وقتی حریفِ بازی؛ برتر زجان کردی*

این داغ روح؛ باشد مانند زخم و دردی!!

93) ترسی که آبرو را حافظ شود ز هر تیر*

دارد ظفر پیامددامان این صفت گیر

94) ترس اضافه در دل رنج اضافه آرد*

آن خود شکست باشد دردی بزرگ دارد

95) گرغم بُوَد زیادی از دل شود سرازیر*

این ظرف جای گیرد مقدار کم ازآن تیر!

96) یک امتحان ز خود کن وانگه بکن قضاوت*

چون بر زمین خوردی ثابت شودحکایت

97) بی امتحان قدرت ترست عجیب باشد*

وین درد نزد دانا دردی غریب باشد!

98) چون امتحان نکردی این راز گوی به عالِم*

او ترس می زداید وز غم شَوی تو سالم

99) بردست شخص ترسو عالِم دهد کلیدی*

این یک کلید باشد از دست گل نویدی!

100) او یار من شناسد ؛هم،حال من بداند*

پس کشتیِ غم من برساحل او رساند

بلوچی:

● امـرۏز سَـباهانی ساهِگـنْــــت ساهِگْ رَوْت و رۏچْ مَنا گِـنْـد یتّ