در التهاب رفتنت

در التهاب رفتنت

حوصله ام را سر می برند

کلاغ های سرگردان  نا آرام،

رباعی درد می شود

صدای ناموزون شان

بر تن جمجمه های خالی از حیات.

شاید آنها دریافته اند

غرامت رسیدن از آوارگی شان بیشتر خواهد شد

و

ناشتا 

بدون وقفه ای

در خیالی متروک و سرد

به قارقار

خویش افتخار کنند

آنها لذت

خواب  بیشتر را

به

شومی پرواز خویش

فروخته اند.

و من

در مسیر رویاهایت

تن پوش رنگ پریده ی تنهایی را

چه فاحشانه فروختم

به خورشیدی که در گریز از بیراهه های رفتنت

هرگز به صبح نرسید.

پ ن:

حقیقت غیر انکاری است:

هر چه را بیشتر طلب کنی

بیشتر از تو می گریزد