غزل بلوچی باترجمه: دل نبی دانا(ایوب ایوبی)

«دل نـَـبی دانا»

چِـڃ مـَـنی زخْمانْ تــَـوْمـَـجـَـنْ   گا نا

گـَـژْدُمِڃـن یاران تـَـوْ بِکـَن مانا

رۏبَهان گـُـشتَه ما تـَـهی یارِن

ظاهری یارَنْ گـَـژْدُمِڃـن سانا

آ شَپَئ اِسْتارْ وارِثانْ کُشتَـَـه

یِـڃ غمی رِڃـشُم  وا مـَـنی جانا

کافرانْ پَرْ ما، آپْ سَکْ بَسْتَه

 تَـَـوْبیا مـَـرْچی پَچْ بِکن تانا

یابِدَئ زَهْـرڃ کافرِڃـن ماران

یابِکن رۏشِن یِـڃ مَنی بانا

چِـڃ مَنی زخمان تَو مَجَن گانا

گژدُمِڃن یاران تَو بِکَن مانا

مَئ اَیوبا دَئ جَنَّتی دادِڃ

نازُکِڃـن عِشْکان دَئ پَه مهمانا

84/2/28

ترجمه:

از زخمام ترانه وغزل نسازدوستای عقرب صفت رو  بَرام ترجمه کن

روباه صفتان می گــَـند یارتوییم تا به ابد!ولی

هَمَش ریا بود و دغل از ریاکاران گژدم صفت

ستاره ی شبمو وارثاش کشتند!آره! طناب بزرگ غم جدایی بدنم را می ساید!!

کافر صفتا آبو به روم بستند امروز برای لحظه ای بیا و این سدّ نشکنو بشکن

صنما کافرصفتا رو مسموم کن! یا با نور وجودت کلبه ام رو نورانی کن!

هدیه ای بهشت برام بیار عشقای نازکت را به این مهمونت تقدیم کن!