ما سالهاست ...

ما     سالهاست

صدای     خودمان     را

در     گوش     شهر     آویزان     می کنیم

رنگهای    خودمان    را

روی     رخت آویز    حیاط   خشک   می کنیم

دست های  خودمان    را

 پشت    سر

قایم    می کنیم

و    چشم های    خودمان   را

روی    نگاه    غریبه ها    می بندیم

ما    سالهاست

حرفهای   خودمان   را

به   دار   می زنیم

و   پاهای   خودمان   را

در    بی کسی   خیابان ها    برهنه   می کنیم

ما   سالهاست

با    گریه های   شبانه     می خوابیم

با   طعم   بی کسی ها    بزرگ   می شویم

با   ساعت   دلواپسی ها     قرار    می گذاریم

ما    سالهاست

   پیراهن های    یک  رنگ   می پوشیم

تار    می زنیم

تا ر   زندگی   می  کنیم      ...

 ....

جنوب   ، ح. پروند "

 " حرمت برای حرف شما قائلم ولی

من شاعرم به حرف دلم گوش میدهم  "

"استاد محمود اکرامی "

***