قسمت هایی از یک مثنوی

                  عشق ستون همه ی هستی است

عشق ستون همه ی هستی است

                         هستی از آن درطرب ومستی است

ای خوش از این عشق شقایق شدن 

                       دمبدم ودمبدم عاشق شدن

دل شدگی حاصل عمرگل است

                                بیدلی افسانه ی هربلبل است

لیلی اگر داشت به سر شور عشق

                          قیس اگرداشت به دل نور عشق

این همه از معجزه ی عشق دان  

                            عشق کند نام تورا جاودان

لب نکنم باز مگر گویم عشق  

                               فخر من این است که می جویم عشق

موی مرا بسته به زلف خدا  

                                  کرده مرا بر غم خود مبتلا

از ازل این شیفتگی با من است   

                         راضی ام از این دل لیلاپرست

سرخوش از این باده ی لیلایی ام  

                        گرچه اسیر غم تنهایی ام

یارب از این عشق رهایم مکن    

                           بی کسم از خویش جدایم مکن

-------------------------------------------------------

پ ن : درسایه سار عشق زندگی تان لبریز مهر باد.