درخاطرم نشسته

پرهستم از نگاهت  ،هروقت که تو باشی

دل مویه ام بخندد،از متن تا حواشی

ناسور درد عشقم حتمن شفا بگیرد

بر کهنه زخم عقلت ، مشتی نمک که پاشی

من درغدیر عشقش ،چشمم به درنشسته

شاید حریر لطفش ،برجان شود قماشی

تا خط کشی به برگ دلشوره های دوری

باید مداد  دیدن، هر صبح ز نو  تراشی

خواهم که روح سبزت بر برگ من ببارد

ورنه زریشه گردم پاییز دلخراشی

درخاطرم نشسته ،پیوسته می درخشد

یادت همیشه ،حتی گر پیش من نباشی