دوستت دارم

به غریبانگی نگاهت دل بسته بودم

به ان چشمان مست

به نگاهی که نفس نفس

وجودم را بیتاب میکرد

به اتش کشیدی دلم را

به جرم نیم نگاهی

محکوم به نیستی شدم

حالا منم و این قلب پاره

نمیدانم حتی ذره ای

به عاقبتش اندیشیدی

تومرا اتش زدی ای عشق

با اینکه تبعید بی تو بودنم

ولی حرم نفسهام هنوز از توست

دوستت دارم

این را با تمام وجود فریاد میزند

اغوش به زانو گرفته ام

چشمان اشک بارم

وبا هر اشک بر زمین مینگارم

درد جدایی را

دوستت دارم

این را فریاد میزند

اه نیمه شبم

بغض فرو خفته از بی کسیم

تا زمانی که قلمم جوهر داردمینگارم

تازمانی که دفترم ورق دارد مینویسم

تا وقتی که خاک

لوح روبرویم شده

با انگشت بر ان میکشم

دو قلب و یک نشان به نشان عشق

و مینوسم دوستت دارم تا همیشه

ازخواندن نقدهاتون خوشحال میشم