شبی با ...

یک پنجره غبار نشسته دارم ...

کافیست نفست بنشیند وماتم کند....

به الهام از بداهه ی استاد حاج فکری احمدی زاده عزیز ویگانه ...

تقدیم به استاد با احترام  

آیه آیه غزل از کنج لبت می چینم

به امیدی که شبی با نفست بنشینم

 می درم پرده ی تاریکی چشمان ترم

به خیالم که پس پرده تورا می بینم

 تو که اشعار غریبانه ی شبهای منی

 چه شود شاد کنی قافیه ی غمگینم

 تو بگو قصه ای از تیشه ی فرهاد که من

به دو عالم برسانم که همان شیرینم

 شده ام ساکن چشمان پر از وسوسه ات

لب پرچین نگاهت همه شب شاهینم

 حبس درسینه نمودم نفسم بی تو که باز

باز آیی و دمی با نفست بنشینم

پ . ن::::

پیچیده ترینیم ...

به همین سادگی 

ساده می شویم 

به عشق 

به مهر

به غزل 

به آسمانی خوبی...