ابیات تعلیمی کتابم : از نجات تا نشاط(3)

ابیات تعلیمی کتابم : از نجات تا نشاط(3)

ناشر: بنفام (شهید)1382؛خیابان انقلاب ؛ مقابل سینما فروردین(خ 12فروردین)

14)کینه چو مار باشد عشقی برآن فزون کن* وان انتقام وحمله ازپیکرت برون کن

15)گر دل چنین کردی زیباترین درونی* هم عاشق جهانی هم از جهان فزونی

16)هر کار کودکت را گر تو کنی به یک سوی*آبش زیاد گردد میوه نمی دهد او

17)رود لطیف دلخواه ؛ آبش روان و زیبا *چون سیلِ آن فزاید: با خود بَرَد جهان را

18)موجود پُر خطا شد ذرّات نسل آدم* در ابر هم تگرگ است هم سایه ی گـُل ونـَم

19)حسّ گناه دایم جُبران آن خطا نیست* معصوم هم؛ نگشتی عصمت به تو روا نیست!

20)لغزش مکن تو هر دم ؛ هم سرزنش مکن خود*نزد خدای رحمان آدم معاف چون شد؟

21)گرمهردردلت هست بخشش فزای بردل *رنگین نمای جهان را با تـَـرک کارباطل

22)باطل همان کار است ناقص کند کمالت * امر جمیل آنست کامل کند جمالت

23)ترست ز مغز زایَـد ریشه ز مغز دارد*وان جنگل خطرها لرزش به دل؛فزاید

24)گرترس وغم نخواهی؛اقدام ماجرا کن* وزآن قدوم شیرین اقدام؛ترس ازدلت جداکن

25)گرمسخره نمودی گـُلهای نسل آدم*بوی خوشش چو برقی سوزد تمام عالم

26)تحسینِ نسل آدم باران مهربانی است*محروم چون نمایی؟آزار؛بهره اش چیست؟

27)شایسته دان خودت را وان تکــّـه ی تنت را*انسان چو شاد کردیم شادان شود دل ما

28)گر کار ناب کردی؛ تیری بچش ز دشمن *مأیوس گر نگردی آبش کنی چو آهن

29)احساس شادمانی با مَدرکی نیاید*شادی اگر چنین شد دیری به دل نپاید

30)وابسته ی دلت کن آرامش سرت را*گر مغز خود کنی رام ؛نم نم بخور بَرَت را

31)بابحث میوه های علم وهنرمیفزای*گامی مزن پرازجوش باپای بحث بی جای

32)ازمِهرِپاک روحت سیراب کن جهان را*بی بحث و آن جدلها ریزان بکن غزلها

33)پروانه سوز عشقش بهرِ تمام گـُلهاست*اللّه خودش چنین است عشقش برای دلهاست

34)گوید لـَـئِـن شـَکـَـرْتـُـم افزون کنم به نعمت!*گرعیب کـَـس بجویی دل می جهد ز رحمت!

35)رایانه است مغزت برنامه ها پذیرد*هر کس در او زند نقش از راز وحرف بی حد

36)مغزت درخت باشد؛خورشیدوآب؛تو،او!*خاکش چو شورگردد میوه مخواه خوشبو!

37)تغییرآن عقاید دانم که کارسخت است*کز کودکی وپیری باآن داده ای دست

38)احمق  مگوبه کـَـس،هم؛برذهن پاک وصافت*کزاین پیام بی جا روید به مغز آفت

39)هرمطلب بد و خوب در مغز:بایگانی*هم آب شوروشیرین زان خاک می خورانی

40)گرتقویت کنی تومغزت زحرف خوشبو*از آن حریف دانا خواهی شوی تو بر رو!

41)شادی ز مغز زاید؛ غم هم ز عقل آید * گرمغز تو خورَدغم؛ آسودگی نپایــد

42)مغزت چشیده رنجی گشته مفسّرکذب*تفسیر او وبال است پیرو مشو درآن حزب

43)خوابی ندارد این عقل!پیوسته درتکاپوی*گرخودرَوی تهِ آب این دشمنت لب جوی!؟

44)حاکم مشو به مظلوم؛شاهی بکن به مغزت*زین شاهی وحکومت غالب شوی به عزّت

 45)گرترس مغزقبلی شسته شود ز غمها*برگشت می نماید آبش به ابر صحرا