ماند در خاطره برگي كه به قابش كردم

"گريه شب"

خواست شب گریه کند ،مست و خرابش کردم

دل که بد خواب هوس بود به خوابش کردم

شب نشست پای غزلهایم وآتش بگرفت

تا سر سفره فردا که کبابش کردم

تا به بالای غمش نغمه تر از ساز شدم

لحظه ، تا کرد خودش را و کتابش کردم

زندگی رفت کلاهی به سرش در بغلم

هر چه اخم کرد مرا، خنده حسابش کردم

تا به پایان سرابش کشدم نای ِنی اش

چشم ویران زده پابوس سرابش کردم

زبرِِِِ دستان پدر تازه نفس ميرقصيد

ماند در خاطره برگي كه به قابش كردم

رفت "باران" شب شعري كه نفس تازه كند

آنقدر سوخت كه ديوانه خطابش كردم!

3/8/92 مشهد