باران بدون تو

بنام خدا

شعر شماره 15 در « شعر ناب »:  باران بدون تو

ارسال به سایت شعر ناب  : 28 آبان 1392

تاریخ نگارش:  22 مهر 1392

***************

حدود یکماه پیش حین چای بعد از ناهار یک فرصت دو سه دقیقه ای داشتم و همین برای نوشتن یک دلنوشته  با نام « باران بدون تو»، کافی بود.

وقتی برای درج آن در یک سایتی، پای مونیتور نشستم متوجه شدم متن مورد نظر خیلی موزون نوشته شده و حیف است به عنوان یک نوشته نثر ارائه شود.

برای همین فردای آن روز، آن را به یک شعر سپید تبدیل کردم . اما قافیه های آن وسوسه ام کرد بیشتر روی آن کار کنم

و در نتیجه یک روز دیگر کلی ویرایش کردم تا به یک مثنوی  تبدیل شد.

اما قضیه به اینجا ختم نشد . دوباره به فکر تغییر قالب آن افتادم و چند روز دیگر فرصتی پیدا کردم تا تغییرات دیگری داده و آن را به ترکیب بند مربع  تبدیل کردم .

خلاصه، یک نوشته کوتاه چهاربار دچار تغییر قالب شد و نتیجه این شد که مشاهده میکنید.

(( لطفا قبل از خواندن شعر، موزیک بیکلام فوق العاده زیبای آن را از بالا فعال کنید ... یک موزیک بسیار زیبا و ناب .... ))

آن لحظه که گم گشتی، همچون نفسی در باد

در سیـنـه نفس خشکـیـد، ای همنـفـس بـیـداد

ای مستـی گـمگـشتـه ، هـرگـز نـروی از یاد

بعـد از تو نصیب من ، یک هستـی بی بنیاد

از یـاد تـو لـبـریـزم ، با خـاطـره ای پُـردرد

با ایـن هـمه بی تابـی ، آخـر چه توانـم کرد

***

گویا که تو از نسلِ حـرمان و خـزان بودی

اندوه نهـان دادی ، غـم روی غـم افـزودی

این چشمه ی خشکـیده، دیگر ندهد سودی

افـسانه دریا رفـت  در ورطه ی نـابـودی

عمریست که این رفتن بردل زده زخمی سرد

با زخـمِ رهـا گشـتـه، آخـر چـه تـوانـم کرد

***

باران که فرو می ریخت، این فاصله کم می شد

لبـهـای پُـر از باران، در حسرت هم می شد

از هـمنـفـسی هـایت، احسـاس عـدم می شد

بـویـی ز جـدائی ها، بی وقفه عَـلَـم می شد

بارانِ بـدون تـو، حسـرت بـه جـهـانـم کـرد

با بـوی تـو در باران، آخـر چه توانـم کرد