وقتی که دلم لرزید...

ز عشق نرگس مستش ،هنوز دیوانه وار امشب

دلم خواهد ز لب هایش ، بنوشم خوشگوار امشب

..

چنان مستم که از جانم، شرر ریزد به دامانم

تب عشق است و من دارم کمی هم انتظار امشب...

بنازم آن مه رویش ، که از ماهان بُود برتر

مرا مجذوب خود کرده، مه شیرین نگار امشب

من امشب مست او هستم،چقدر شیرین ورویایی

بسوی عشق می تازم، شوم تا رهسپار امشب

زدرد وغصه ها دورم،ازعشقش مست ومدهوشم

رهایم از همه عالم ، شد م بی ا ختیا ر امشب

طنین صوت دلگیرش ،چنان دیوانه ام کرده

که جانم را اگر خواهد، کنم سررا به دار امشب

نگاهش باغی از گل هست،نسیمی از شقایق ها

درون قلب من رویاند،دوباره یک بهار امشب

چو باشد او کنار من ،ندارم باکی از غصه

بذار تا بعد از این دیگر، بفهمد روزگار امشب

بسازم شعر زیبایی،از این احساس رویایی

که یار دلفریب من ، شود شاید دچار امشب

الهی این می و مه را ، نگیر ازمن که میمیرم

اگر چه مست ومدهوشم،تویی پروردگار امشب