قلب من تا عاشقي پرواز كرد

   روح شبگردم شكار آغاز كرد
    قلب من تا عاشقي پرواز كرد
    آه در بن‌بست بغضی ناله کرد
    اشک آمد، قلب ما را واله کرد
    بغض من ديوار شد بر پنجره
    بي صدا دم ميكشد از حنجره
    اشك من بغض مرا حاشا كند
    خلوت درد مرا پيدا كند
    چشم من ديوانه شد در راه او
    با اشاراتي شدم همراه او
    اشك من تا پا به چشمانم نهاد
    عشق آمد دردها را وانهاد
    درد امشب در دلم سودا زده
    خود به شكل عاشقي هاجا زده
    درد ديگر با توأم پيكار نيست
   عشق آمد لحظه اي انكار نيست
   عشق حاتم بود و دل هم خوان او
    آرزو تنديسي از مهمان او
    عشق اي رنگ جنون و وسوسه
    اي هميشه ميزبان حادثه
    قلب عاشق را توان وصف نيست
    جام چشم مست او راوقف نيست
    نا امیدیم و بسی دلخسته‌ایم
    لیک تنها دل به تو ما بسته‌ایم
    توبه كردم از غزل تا مثنوي
    تا كه از من هم نرنجد مولوي