هفت سین...

بي قرار بي قراري هاي نوروزم
ميزي از احساس مالامال مي چينم
لحظه ها را هم، به فال نيک مي گيرم
گيسوان سبزه را با عشق مي بافم
سبزه هم مي خندد و قد مي کشد از شوق
سيب سرخي را به آب تنگ مي بخشم
جاي ماهي قرمزي که جزو سنت نيست...
بعد تنگ ماهي ام را!!!
طبق عادت مي نشانم رو به سوي آينه با مهر
سيب ميخندد به تصويرش درون آینه با شرم زیبایی
دانه هاي سنجد شيرين رويا را
مي شمارم بعد مي خندم...
چونکه يک سال دگر را نيز بخشيدم به تقويمم!

یک سال دگر را زندگی کردم!
ساعتي را روي بي وقتي دوباره مي کنم تنظيم
مي گذارم پاي هفت سينم
روي قلب استکان خسته امشب سرکه مي ريزم
زخم تنهایی او را سرکه شايد شد کمی درمان
سکه ها را هم به پای سبزه می ریزم...
شاید از زردیشان کم شد!
حبه هاي سير را
 با دعوتي از پيش تعيين گشته مي خوانم سر سفره
...
...
...
لحظه هايم بوي تند سير مي گيرد
چشمهايم رنگ دلتنگي
شايد اين يکشنبه در راه
روي ميز خانه همسايه مان
کمرنگ باشد سفره نوروز...
خنده تحريم است اکنون روي لبهايم...
بعد...
يکنفر خوشبيني ام رازیر زور قلقلک بیدار می سازد
 ......
فرصتي باقي ست تا نوروز...
مي خندم...

*********************************************
بنام یگانه خالق بی منت هستی
درودي به زيبايي نام اهورامزدا
به بزرگي نام ايران
 به گرمي آتش زرتشت
به زريني برگهاي تاريخ مادو آريايي
تقديم به توكه از نسل كوروش بزرگي
بهار همیشه سبز باشی ،بوم زندگی را