قمار

خنک آن قماربازی که بباخت آنچه بودش

بنماند هیچش الا  هوس قمار دیگر... (مولانا)

من در میان آتشی سوزان گرفتار آمدم

کوس انالحق سر زنان ، جان بر سر دار آمدم

در آمد و رفت نفس ، خاکسترم بر باد شد

در چشم کور ابلهان ، چون دسته ای خار آمدم

"در گیر و دار عاشقی ، در کوی و بام دلبری" *

رفتم ز خود، بی خود شدم ، آنگه به بازار آمدم

من نیستم خود ، پس کی ام؟ مرغی پریده از قفس

خود بر دم قناره ام، مرغی  نگونسار  آمدم  1

یا رب مرا در خاک کن ، شاید روم  در جان نی

یا چون صریر خامه ای، یا همچو نی  نار آمدم  2

هر چند گردانی مرا در هر قبا و جامه ای

بر کوی تو چون عاشقان ، همواره  هموار آمدم

یک چند چون خاکی به باد، چندی چونان آتش شدم

یادت ببرد آب مرا،  در چشم تو خوار آمدم  3

ای آنکه بالایی ببین، هیچم به کف ، عشقت به دل

نی  دست و پایی  نی  سری، با حال نزار آمدم  **

من هرچه دارم باختم در این قمار عاشقی

بس  مفلس و درمانده ام، عریان و نادار امدم

داراییم یک چیز و بس، دارم به دنیا یک هوس

ویر  قمار دیگری ، بین ، من ، چه بی عار امدم!

1390/7/18

کرمانشاه

پ ن

*این تک مصراع یا چیزی شبیه این را جایی شنیده ام  سراینده را نمی شناسم!

** از اختیارات !!! شاعری استفاده کردم و  " نزار " را با تشدید روب  ز   خواندم!

1-  قناره :چوب یا آهن  بلند  دارای میخ های بلند که قصاب ها در دیوار قصابی کار می گذارند جهت آویزان کردن گوشت!

2-صریر : یکی از معانی آن  آواز قلم به هنگام نوشتن است.

3- آب : آبرو