یا حسین

روز عاشورا که هفتاد و دو تن جان باختند

خاک گرم کربلا با خون شان  پرداختند

شمس آل مصطفی تنها و بی یاور بماند

لشکر نمرودیان آهنگ کین بنواختند

سوی اهل و بیتِ خویش آمد شَه از میدان جنگ

گلسِتانی از وفا و مهربانی ساختند

وقت رفتن نوگلان از باغ  زهرایِ  بتول

نورِ دیده پیش پای اسب او انداختند

جانِ بابا ، لحظه ای بنما درنگ از کارزار

چون که خوبانِ بنی هاشم همه جان باختند

دستِ ما گیر و شو سویِ مدینه رهسپار

نیک بنگر کافران گرد حرم ها تاختند

گفت اولاد پیمبر، من حسینم من حسین

زاده یِ زهرا ، ولی این قوم دون نشناختند

از کتاب شهر شعر