در تابستان شعرم ...

صبح يك روز خوب تابستان خواب بودم مرا صدا كردي
آمدي توي صبح زندگي ام جشني از عاشقي به پا كردي

زندگي روزهاي سردي بود توي سلول انفرادي من
از سكوت غريب اين زندان آمدي و مرا جدا كردي

آه گفتم جدا...د لم لرزيد نه مبادا كه رنگ اين واژه
جان بگيرد ميان زندگي اي كه برايم تو رو به را كردي

آمدي كه بماني و نروي آمدي تا كنار هم باشيم
آه يادش به خير يادت هست لحظه اي كه مرا صدا كردي؟

خانه مي ساختم براي تو و شعرهايی كه بچه هامان بود
زير اين سقف توي اين خانه عشق را با من آشنا كردي

گریه کردم تمام این شبها- روزهای نبودنت را من
روزگار... آی روزگار... بگو با من خسته دل چه ها کردی؟