حسین نباشد من هم نباشم

دراین شب های طوفانی پریشانم

عجب این دل چه بارانیست پریشانم

شنیدم ماه غم در راه می آید

حسین(ع)باسر به استقبال می آید

بسوز ای دل که اربابت به روی نیزه می آید

چه تلخ است این نگاه که زینب به روی نیزه می اندازد

شنیدم دختری باعمه اش آرام می گفت:

چرابابا سرش بالای نی است؟؟؟؟

چرا عمه قدت خیلی خمیده است؟؟؟

علی جانم چراگلویش بریده است؟؟؟

عمو جانم چرا دستی ندارد ؟؟؟

چرا علی اکبر دگر جسمی ندارد ؟؟؟

عمه جان نگو از بهر آب است!

مگر این آبهارا خود ندادیم؟!!

چرا آبها به روی خیمه بسته است؟؟؟

چرا لبهای بابا خشک گشته است؟؟؟؟

مگر بابا چند وقت آب نخورده است؟؟؟

جوابش در دلش ماند ؛دلش بشکست

به روی گونه اش اشکی ز دل برخاست

دخترک تاب و توانش می رود

فریاد بابا می کند

وای عجب زخمی به دلها می کند.....

                                                                        اسلام علیک یا ابا عبد الله...